11 kwietnia 2006

Już za chwileczkę, już za momencik

Już za chwileczkę, już za momencik A w każdym razie tak mi się wydaje, choć jeszcze ładnych parę dni zostało do pierwszego wdechu. Ale tym razem nie ma prawa się nie udać. Powolutku, pomalutku kompletowanie czas zacząć. Jak sobie pomyślę o wciskaniu się w neopren to już mi się robi lepiej, choć z drugiej strony im szybciej piankę obstaluję tym lepiej. Z każdym cieplejszym dniem przymierzanie w czasie lunchu skończy się totalnym spoceniem, rozpłyniętym tuszem, że o fryzurze nie wspomnę. Takie życie, jak się pracuje do późna to wypad na zakupy trzeba zrobić ‘w międzyczasie’. Z butków cieszę się jak dziecko i żeby to nie było całkiem głupie to najchętniej łaziłabym w nich po domu jak w kapciach (dziś nawet miałam ochotę się w nich wykąpać! – jak dziecko – daję słowo – jak dziecko). Na czwartek szykuję się na drugie podejście płetwowe, żeby upewnić się co do rozmiaru. Bo, że Mares Avanti to już wiadomo. Teraz tylko odpowiedź na pytanie trzy czy czterokanałowe. Na razie skłaniam się ku czterokanałowym (lepiej leżą) ale dla pewności potrzeba drugiej miary. Oj tak, tak już się cieszę na to totalne fizyczne zmęczenie i odpoczynek w głowie. Mam nadzieję, że tradycji stanie się zadość i wolne wieczory przeznaczę na dokończenie kilku opowieści, na które brak czasu w domu (w tym także tej o bdsmowo-nurkowym wątku).

Kierunek Morze Czerwone!
Pod wodę!
Atak na stopień AOWD!

Obśmiałam się dziś kiedy odebrałam pocztę od organizatora ubolewającego nad faktem, że jedyną kobietą będę w grupie więc dopłata do jedynki mnie czeka. W odpowiedzi orzekłam, że aż tak ortodoksyjną les nie jestem i może być chłopak (byle pełnoletni!) a ja już (niech będzie moja strata!) zobowiązuję się nie latać nago po pokoju. W końcu i tak całe dnie spędzimy na łodzi, a wieczory zakuwając do egzaminu (w każdym razie ja). Jedyne co, że trzeba będzie zabrać pidżamkę (brrrr) albo inną nocną koszulkę a to oznacza, że nie ma możliwości wyspania się. No, ale pożyjemy zobaczymy, może się trafi jakieś dziewczę. Najważniejsze jest to, że już czuję sól w ustach wiatr na pysku. I zimną, mokrą piankę, która wisząc na łodzi ledwie odciekła po porannym nurku. Ech…jeszcze trochę, jeszcze troszeczkę…

Brak komentarzy: